درد دل
سلام بر تو ای دختر و سلام بر تو ای پسر
اول از این جا شروع می کنم که دنیا پره از ادمایی که در ظاهر خودشونو دیگران و گول می زنن در نقاب روشنفکری موندن مثل کبک سرشونو زیره برف کردنو فکر می کنن هیچ کس نمی فهمه دارن چی کار می کنن.
این دنیا امروز ادما با خودشون تو ستیزن ، خودشون به خاطر بیان نکردن احساس شون پشیمونن ولی زمانی که با یکی روبرو می شن که صادقه دل و زبونش یکیه سرزنش می کننش .
تو این دنیا پر از زبان گفتن . ادمایی که فقط حرف خودشونو می زنن و وقتی نوبت به بقیه میشه می گن دیگه حرفی نمونده. پره از احمقایی فکر می کنن خودشونن که همه چیزو می دونن دیگران هیچ. مملو از اشخاصی که فکر می کنن می دونن همه چیو و تجربه کردن ولی همین قدر نمی دونن که انسان نمی تونه هر تجربه ای رو بدست بیاره بل باید از تجربیات دیگران درس بگیره و در این ادعا می مونن که من از تو بیشتر تجربه دارم ولی از تجربه هاشون هیچی یاد نگرفتن.
پره از ادمای مدعی شخصیت که حتی شخصیت اجتماعی و رفتار اجتماعی درست هم ندارن ولی به همه می گن در شأن یه ادم با شخصیت نیست که فلان کارو بکنه.ولی ولی.
پره از افراد مغرو ر و منفور. می گم مغرور به خاطر اینکه با غرورشون در درجه اول به خودشون آسیب می رسونن.می گم منفور چون با غرورشون دیگران را هم ازار می دهند البته کسی که با خود بد کنه هم منفوره.
اینو از دل پرم می گم. ادمایی که مدعی فهم و شعورن ولی حتی معنای ضرب المثل و شعر نمی دونن.
میگم این محیطه که ادما رو می سازه نه طول زندگی مثلا دو نفر دو قولو بودن ازمایشی روشون انجام میدن یکی رو می ذارن تو جنگل و دیگری رو تو شهر میذارن بعد هیجده سال که می رن سراغشون از اونی که تو شهر بوده یه ادمه متشخص و متمدن و از اونی که تو جنگل بزرگ شده بود یه ادم که خوی وحشی گری داشتو حرف زدنم بلد نبود به وجود اومد منظور که محیطه که ادما رو میسازه و شرایطی که باهاش زندگی می کنی نه تعداد روزایی که زندگی می کنی . به من می گه نه خونه ما جنگله نه خونه شما شهر. چقدر کج فهمی.
احتمالا من از همه ی این ادما حماقتم بیشتره.
خلاصه ای خدا متشکریم
خدا جون متشکریم واسه جهان به ای بدی چی می شد اگه تو دست به ساختنش نمی زدی
نوشته های دیگران()
